Kwaojongesstreeke

Zoowès de meêste leezers wel weete, zij ik jaore schoolmeêster en dirrecteur van de Prins Willem-Alexanderschool in Sprang gewiest. ’t Was rond 1980 dè ik ’s aoves in de kaomer de kraant zaat te leeze. De gerdèène waare nie dicht. Ik heûrde bèùte wè kebaol. Wè was-t’r aon de haand? ’n Paor kwaojong han ’s middags ’nen hoôp twaletròlle meej nòr hèùs genoome. Meej die ròlle zen ze duus ’s aoves nòr oons hèùs gekoome. Toen wônde wij nog in de Aauwestraot. Die jonges zaage meen wel zitte, mer ik deej net of ik niks merkte van wè-t’r bèùte gebeurde. Ze ginge meej die ròllen ’t hèùs versiere, vanaf de bèùteverlichting nòr ’t mùùrke dè vur oons hèùs ston. Ik bleef mer in de kraant kèèke. Ze han ’r duus gin lòl van dè ik kwaod wier of nòr bèùte ging. Die kwaojong vertrokke duus èègelijk zonder plezier.

Ze ginge verder ’t dùrp in nòr de Boerelinbaank. Toen han we nog ’n baank in ’t dùrp. Meej de oovergebleeve twaletròlle hebbe ze toen ’t baankgebouw op d’n hoek van de Rembrandtlaon en de Kerkstraot versierd. Wè zij nie wiese, ies dè ik ’s aoves ’n vergaodering op school hai. Onderweeges zaag ik de jonges beezig bij de baank. Daor zij ik ruustig nòrtoe geloôpe zonder dè zij iets in de gaote han. Vlakkenbij zin ik ineêns: “Zoow, jonges, zedde gullie ’t dùrp aon ’t versiere? Dè wor mèèrge duus op school ’n wc zonder pleejpepier!” Ze schrokke d’r èègen ’n hoedje en won ’r vandeur gaon. Op meen verzuuk zen ze tòch mer gebleeve en hebbe ze die ‘versiering’ tòch mer opgerùmd.

De vòlgenden dag hebbe we’r meej de aander leêrlingen in de klas heêl erg hard om gelaache, wè die kwaojong netuurlijk nie zo leuk vonne. Tòch hebbe ze veul plezier gehad om die kwaojongesstreek ùt te haole.

Bert van Zelst (Sprang-Capels)